Son yıllarda hayatımdaki en önemli şey özgürlüğüm. Tabi ki sağlığımın iyi olduğu bir hayattan söz ediyorum.
Dönüp dolaşıp üç beş yazı da bir özgürlüğe dair şeyler yazıyorum. Nedeni bu hale duyduğum özlem olsa gerek. O kadar ayrı kalmışım, o kadar özlemişim ki.... durup durup ohhhh özgürüm demek hoşuma gidiyor.
Acaba nasıl özgür oldum????
Bir paylaşımda okumuştum;
Aristo, insan düşünerek özgür kalır
Nietzche, kendisi olarak
Platon, öğrenerek
Camus, baş kaldırarak
Sartre, eyleme geçerek
İbni Rüşt, vicdanlı olarak
Farabi, kalbine kulak vererek
Mevlana, aşkla......... özgür olunur demiş.
Siz özgür müsünüz? Özgürseniz hangi yolla oldunuz? Bir kaç yolu birlikte de kullanmış olabilirsiniz.
Benimki tek yol. Ben de bu paylaşımı görmeden önce, bu yolun üstüne çok düşünmemiştim. Daha doğrusu düşündüm de sanırım özgürlüğe giden yol bir süreçtir demiştim.
Ama artık yolumun ne olduğunu net biliyorum. Ben Sartre’ın dediğini yapmışım.... eyleme geçerek özgür olmuşum..
Yaşasın özgürlük ve özgürlüğe ulaştıran eylemler.