Kahramanın içine girer orospu olursun, gay olursun, aldatırsın, aldatılırsın



O kadar uzun zaman oldu ki ev dışında bir şeyler yaptığım. Okul öncesi sürekli sokakta oynardım. Sonra okul başladı, arada mutlaka kurslara giderdim, hep derslerle ilgili kurslar tabii. Hobilerim hiç olmadı. Spor yapmadım, müzikle ilgilenmedim. Hep bir yabancı dil öğrenme gayretim oldu, o kadar. Çok mutsuzken, çaresizken tutunacak bir dal bakınırken, ya da o herkesin bildiği denizdeki sarılacak yılanı ararken, ev ve iş dışı bir faaliyete ne kadar ihtiyacım oldu anlatamam. Bir şeyler olmalıydı dedim. Sonra suçladım kendimi, bu kadar mı beceriksizsin, bu kadar mı ufkun dar, bu kadar mı falansın filansın derken.....Bir gün kitaplık düzeltiyorum, bir de baktım ki, defterler dolusu, kağıtlar dolusu, dosyalar dolusu yazmışım. Her şeyi, olayı, duyguyu, sevinci, üzüntüyü, aşkı, seksi, doğurmayı, yalan, iftira, para, seyahat....vs. aklınıza gelebilecek her olanı ve olmayanları da yazmışım. Olmayanlar, olması imkansız aşklar, küllenmiş platonik duygular, hayaller, cinayet planları. Hatta bir ara cin-ruh-metafizik meselelere merak sardım, kendime göre onlarla iletişime geçtim, onlarla konuşma diyaloglarımı bile yazmışım. İşte Feray dedim, senin hobin bu, senin diğer yarın. Nereden mi aklıma geldi bunlar. Yeni bir kursa gidiyorum, http://yazievi.yesimcimcoz.com/ de, oradaki son devam ettiğim atölyede Raymond Carver'in 'Yazmak Üstüne' denemesini okuduk ve ardından hocamız sordu bize , ''Sizin için yazmak nedir?'' diye. Yazmak şudur, budur diye döşendim ben de, bazıları klişe, bazıları taa içimden kopup gelen nedenler. Neler mesela......
-Yazmak kolaylıktır, aklından geçenleri söylemenin en kolay yoludur.
-Beceriksizliklerin, başarısızlıkların, hüsranların sonudur yazmak. Bir kahraman yaratırsın, eksik kalmışlarını yapar, söyler, gidemediğin yerlere gider...
-Yazmak hesaplaşmaktır. Ben dünyevi adalete de, ilahi adalete de çok güvenmiyorum. Bekleyemem o kadar. Yazarak çözerim acıyı, haksızlığı..
-Yazmak en ilkel ihtiyaçları doyurmaktır. Kuralları çiğneye çiğneye, bunu o kural koyanlara göstere göstere yazarsın. Kahramanın içine girer orospu olursun, gay olursun, aldatırsın, aldatılırsın....
-Yazmak karanlık yanlarına bakabilmektir. Eldivensiz, gözlüksüz içindeki kötüyü görebilmek, ona dokunabilmektir. Bu işleviyle psikoterapi gibidir.
- Yazmak bir hapishanede dolanmaktır. Hücre kapılarını açmak, envaiçeşit duyguyu salıvermektir öylece.  Memeleketimin kadın yazarlarını bu yüzden çok severim. Erkek egemen bir kültürde, erkek merkezli bir inanıştaki sıkışmışlığı, ellerinin tersiyle itiverirler, düşünceler, duygular hapsedilebilirler mi? Yazarsın olur biter.

Afrodizyaklar, libido artırıcılar, mutluluk pompaları bir tık ötedeler

Hipotalamus, beynin bölümlerinden birisi. Yerini boş verin, ense kökünün öne doğru kısmında bir yerlerde, büyüklüğü de hallice bir badem kadar. Bir çok görevi var da, ben size en önemlisini söyleyeceğim. AŞK hormonu buradan salgılanıyor. Feniletilamin denen bir şey bu. İlk aşık olma anı hormonu. Bu salgılandı diye mi aşık oluyoruz, yoksa biz aşık olunca mı salgılanıyor bilemiyeceğim. Ardından aşkın devamı için lazım olan dopamin ve noradrenalin salgılatıyor. İçtenlik sıcaklık, güven hissettiren endorfin, o herkesin bildiği mutluluk veriyor denen serotonin hep buranın ürünü. Ve en sonunda fiziksel teması başlatan oksitosin salgılanıyor. O esnada gel yatağa, hadi ama yatağa kokusu yayıyor iki tarafta.
Yani hayatımızın en önemli olayı beyinde başlıyor, beyinde de bitiyor. Bu konuda penisin, klitorisin, göğüslerin rolünü abartmayalım, onlar hipotalamusun kullandığı araçlar. İşlem tamam sigara yak komutunu neresi veriyor bilmiyorum.
Neyse  işte, esas konumuz, bu hormonların daha da , daha daha da salgılanmasını sağlayan yiyecekler var mı? Ya da bu maddeleri direkt içeren yiyecekler. Hadi şimdi bir tabuyu yıkalım. Böyle yiyecekler var mı? Var, ama.......Tüm turunçgiller, çilek, muz, kakao, kırmızı şarap, bitter çikolata, ceviz.....Kimisi feniletilamin içeriyor, kimisi endorfin, serotonin. Evet içeriyorlar. Yani afrodizyaklar, libido artırıcılar, mutluluk pompaları bir tık ötedeler. Ama maalesef sevinmeyin, ne kadar yerseniz yiyin, içindekiler kanda metabolize olamıyor. Vitaminini, şekerini..vs. alıyorsunuz o kadar. Yiyeceklerden medet ummayın, hipotalamusunuza iyi davranın. Bak ben söyleyene kadar, adını bile bilmiyordunuz eminim.....Hipotalamusu yormayın, o minik badem, çok sıcak ve soğuk sevmez, uykusuzluk sevmez, saat dilimi değiştirmeyi sevmez, tadında hareket edin, haldur huldur spor sevmez, mideyi tıka basa doldurmak sevmez, bazı ilaçları hiç sevmez, bir kaç kadehe bir şey demez de, fazla alkol sevmez.....Müzik sever, şiire bayılır, estetik duygusu gelişmiştir, kültürlüdür de mesela ateşli politik tartışmaların ardından ateşli geceler geçiriliyormuş.....

Bu yıldızlar neden bu kadar yakın görünüyor, neden bu kadar çoklar derken, yıldızlardan birisi parmağıma kondu
Yazın sonları, belki de sonbaharın başlarıydı. Tam Almanya'nın ortalarında bir yerdeyiz.Göletler, ayrı ayrı akıp sonra birleşen akarsular var. Ama esas su zenginliği, toprağın altında. Buraya Hitler zamanı Prusya devlet hamamı unvanı verilmiş. Bad Wildungen, adı üstünde bir spa kenti. Belediye başkanına göre, burası Almanya'nın kalbi.
Bad Wildungen kaplıcası
Bir ana caddesi var, her iki yanı barok binalar ve yarı ahşap evlerle dolu. Ve olmazsa olmaz kafeler, bazılarının akşama kadar dışarıya masa koyma izinleri yok, hava kararmaya başlayınca ışıl ışıl, cıvıl cıvıl oluyor. Sokaklarda Almanca kadar İngilizce ve Türkçe de konuşuluyor. Gündüz şifa işleriyle uğraşıyor herkes, yer gök mineralli su. İç, yüz, yıkan, çamura bulan...vs .Almanya, kaplıca zengini bir ülke ama Bad Wildunge'nin farkı sahip olduğu park. Avrupa'nın en büyük spa parkına sahip, inanılmaz yeşil, inanılmaz büyük, bence orman onlar park diyorlar. Oradayken bilememiştik bu ağaçlar ne ağacı diye birbirimize sormuştuk. Sonradan öğrendim kayın ağacıymış. Çeşit çeşit suya dokunma imkanı var. Heleponte hamamları diyorlar, dolup dolup taşıyor. En çok da Japon var, halbuki bir yerde okumuştum, Japonlar sıcak su sevmez diye, neyse konumuz bu değil.
Bira, caz, böcek

Bir zamanlar iki doktor varmış, iki sıcak kalp, iki heyecanlı, iki hasta dostu, iki sihirli kalem, iki aşık
Yazarları merak etmişimdir. Yazacak şeyleri nereden buluyorlar diye. Hani, bazı yazarlar düş güçlerinin, ne kadar da uçsuz bucaksız olduğunu göstermek için, yarattıkları kahramanlardan uzak durmaya çalışırlar. Kitabımdaki kahraman ben değilim, olan bitenin benimle hiç alakası yok derler ya. İşte, ben o zaman hayal kırıklığına uğruyorum. O yazarı sevemiyorum. Otobiyografi gibi değil tabi de, kendini ve kendindekileri yazan yazarları seviyorum.Kalemin hissetmediği şeyi yazamayacağını, hissetmenin de ön koşulunun yaşamak olduğunu biliyorum. İşte ben tam da böyle iki yazar tanıyorum, aynı zamanda iki doktor. Onlar kendilerini yazdıkları için mi onları sevdim, yoksa doktor oldukları için mi? Nedenini bilmiyorum, zihnimde, kişiliğimde, yüreğimde iz bıraktılar.
Kadife dokunuşlu satırlar
Roman okumaya yeni yeni başladığım dönemlerdi. Babam ya da ablam iki tane roman almışlardı. Archibald Joseph Cronin'in kaleminden, Yeşil Yıllar ve Pembe Yıllar. Kitapların, parlak kuşe, renkli kapakları vardı, elimi sürerdim, yumuşacıklardı, parmaklarım üstünden kayardı. Bu kitaplara önce dokunmayı sevdim, ardından okudum. Sonra, hayatımdaki pek çok güzel şey gibi, okuduğumu, dokunduğumu unuttum. Geçenlerde karşıma çıkan bir kaç cümle hatırlattı bunları. Bir yorum, adını bilmediğim birisinin yorumu. A.J. Cronin için, genç yaşlarda okunması halinde, hayatın geri kalanında değişikliklere yol açabilecek bir yazar diyor. Bilmiyorum, benim hayatımı değiştirdi mi? Meslek seçerken etkisinde kaldım mı? Bu iki kitapta da, yazarın hayatından çok şey var. Hatta dibe düşmeleri, hiç durmadan haksızlığa uğramaları, savaşmaktan vazgeçmemeleri ile sadece mesleği değil, hayatı da biraz benimkine benziyor.
İyi ki ülser olmuş
Cronin, kendi halinde bir doktorken mide yakınmaları başlamış, ülser tanısı almış. 1930' lu yıllarda, ülserin tedavisi için kırlarda dinlenmeler veriliyormuş. Cronin de, Kuzey İngilterede yemyeşil dağlara çekilmiş. Orada yazmaya karar vermiş, bir yürüyüşten heyecanla evine dönmüş, bakmış yazı yazacak kağıt yok. Çöpleri karıştırmış, ıslak kağıtlar bulmuş, fırında kurutmuş, ilk olarak o gün yazmaya başlamış. Bir çok romanı var, pek çoğunda baş kahramanımız bir doktor. Mesela Şahika, hatta bu kitabı, TRT1 de dizi olarak yayınlanmış. Ben onu seyretmedim ama mutlaka seyretmeniz gereken, başka müthiş bir film seyrettim. Somerset Maugham'dan bir uyarlama. Ünlü yazar Maugham da, yine bir doktor. Filmin adı Duvak( The Painted Veil)

Bu sefer kitabı okumadan, filmi seyrettim. Olay 1920' lerde, Çin'de geçiyor. Tabii, tahmin ettiğiniz gibi kahramanımız doktor. 2006 yapımı, tüm film sitelerinde var. Önce kitabı okusaydım da, tipleri hayal etseydim, sanırım Naomi Watts kadar güzel olamazdı hayalim.Yabancı düşmanlığının tavan yaptığı, iç savaş başlangıcı yılları ve bir kolera salgını, bu ortamda bir aşk.. Maugham homoseksüelmiş, Kekeme olduğu için insanlardan uzak dururmuş biraz. Belki yazdığı aşklar onun için zor, imkansız, ulaşılmaz...
Yazarlar ölür mü?
Cronin ve Maugham, şimdi ikisi de hayatta değiller. Hayatta olmak ne ki zaten? Satırlarda, sayfalarda, filmlerde yaşıyorlar. Anılarımda, gülümsememde, özlemlerimde, kırgınlıklarımda yaşıyorlar. Diyorum ki, bir zamanlar iki doktor varmış, iki sıcak kalp, iki heyecanlı, iki hasta dostu, iki sihirli kalem, iki aşık...Cronin'den bir cümleyle selamlayalım ikisinide...''Cehennem, umudunu kaybetmektir''

Her konuda yazmayı seviyorum. Baş ağrısının ilaçsız tedavisi, bebeklerin gece kaç kez besleneceği, tabanlık kullanmanın yararları, başka meslek yapan doktorlar, uzay kara delikleri, Edison'un Tesla'dan elektrik formüllerini çalması, en güzel makarna sosları, bir hiperaktifin arkasından koşma becerisi, mutlu olma formülleri, falanlar, filanlar.....her konuda yazabilirim. Ancak daha önce de söylemiştim, aşk hakkında yazmayacağım diye. Nedeni belli, bu konudaki başarısız geçmişim. Hani yazarsam üzülürüm diye. Oyyy neler de gelmiş başıma, gençliğim heba olmuş havalarına girebilirim. Eli yüzü düzgün, iyi huylu bir kızcağızken, düşmüşüm bir hayırsızın ağına, al sana aşk...Benim aşk hayatı geçmişimde ne kadar olumsuzluk biliyorsanız hepsi var. Saymayayım onları, konumuz da o değil zaten.