Her an ölümü düşünün. Mesela bir gün sabah uyanınca bir daha ki sabah uyanamayacağınızı hayal edin, çünkü gün içinde şu ya da bu nedenle öleceksiniz, o akşam yatağınız yerine morgda yatacaksınız. O gün son kez dişinizi fırçalayacak, son kez kahvaltı edeceksiniz, evde her kim varsa ona son kez allahaısmarladık diyeceksiniz. Bahçedeki çiçeklerin yanından son kez geçip, apartman bekçisini son kez göreceksiniz.

Şok mu oldunuz? Biraz daha zaman mı istiyorsunuz? O zaman

Her an ölümcül bir hastalığa yakalanacağınızı düşünün. Bu mevsim son mevsiminiz, seneye çıkmayacaksınız, bir daha leyleklerin göçünü görmeyeceksiniz, yaprakların sararıp düşmesini son kez seyrediyorsunuz, bol bol hamsi yiyin, seneye av yasağının bitmesine kalmayacaksınız.

İşte böyle aniden veya hücre hücre ölünüp gidilecek. Eğer yarının olmadığını bilseydin, bu gece ne yapardın? Kime sarılırdın, kimleri sevdiğini söylerdin, son saatlerinde kimlere yardım ederdin. En son ne yerdin. Bir yandan telefonuna bakar, çabuk çabuk çiğnemeden mi yutardın, yoksa dilinde damağında lezzeti hissederek mi, müzikle mi, sohbetle mi yerdin. 

Ne yapmadığından pişman olurdun? Zamanı iyi kullanmadım der miydin? Artık yarın yoksun dediklerinde neler için keşke derdin? 

Ben bir gün vücudumdan bir sinyal aldım. Serde hekimlik var ama konu kendim olunca telaşlandım ve kendime bir ön tanı koydum. Ertesi günü muayene olup, ileri tetkik yaptıracağım ama o gece bunun kötü sonuçlanacağından eminim. Şüphelendiğim teşhisle üç ya da bilemediniz dört ay yaşarım. Karlı bir İstanbul akşamıydı. Evden çıktım, yola indim, ay ışığı çam iğciklerinin üstündeki karları pırıl pırıl aydınlatıyordu. O soğuk havada birden yanaklarım sıcak gözyaşlarıyla ıslandı, bu son kışımdı ve bir daha kar göremeyecektim. Karları avuçladım, ağzıma aldım, saçlarıma koydum, sanki manzarayla bütünleştim. Eve döndüm ve tabiatıyla uykum kaçtı. Gözlerimin önünden bir keşke listesi aktı gitti. 

Ertesi gün, durumun hiç de şüphelendiğimle alakası olmadığını anladım. Ama bir gece önce yaşadığım duygu aynen yerinde duruyordu. O anda sağlığım normal görünüyordu fakat belki başka bir nedenle bu kış son kışım olabilirdi. Bu şüphe bana sihirli bir dokunuştu, bir kıymet bilme dokunuşuydu. Keşke listem de hazırdı.

Yavaş yavaş maddeleri azaltsam da hâlâ listem var. Bu gece son gecem, bu yazı da son yazım olabilir. Sizin de son geceniz olabilir. Bu olasılığı sadece bir kaç saniye düşünün, kıymet bilme dokunuşuyla tanışın,bakın neler oluyor görün.