Maurice Ravel, İspanya Fransa sınırında küçük bir köyde doğmuş. Ben doğmadan yirmi yıl önce de ölmüş. Onunla çok yağmurlu bir Ankara akşamında tanıştım. O yıllarda televizyon yeni, tek kanal ve haftada üç gün yayın yapıyor. Bilgisayar ve internetin hayali bile yok. Ama radyo var. Müzik, haber, tiyatro her ihtiyacı gideren dost, can yoldaşı radyo. Ben de çocukluktan genç kızlığa adım atmışım, Ankara İl radyosu dinliyorum, aynı zamanda ders çalışıyorum. Duyduğum melodiyle birden dondum kaldım, müzik bitti, spiker Ravel'den Bolero'yu dinlediniz dedi. Ve yıllar içinde defalarca dinledim. Bir dizi aynı notanın farklı gamlarda çalınmasıyla yazılmış bu eser. Hatta bir kadın izleyici dinleyip ''Delice'' demiş. Ravel' de ''İşte eserimi anlayan birisi'' diye cevaplamış. Ravel ve Debussy birbirlerini karşılıklı etkilemişler. Aynı meslekten olanların birbirlerini etkilemesi normal olsa gerek. Ama bir ressam da Ravel'in notalarına girmiş. Ravel besteye başlamadan önce saatlerce Monet tablosu seyredermiş. İşte bu dünyaca ünlü Ravel, henüz Paris Konservatuvarında okurken 'Roma Ödülü' diye bir ödülü alabilmek için defalarca başvurmuş. Son girdiği yarışmada ilk elemede elenince okulu bırakmış. Gücenmiş, küskünleşmiş olacak ki, yıllar sonra Fransız Hükümeti'nin kendisine verdiği Legion d'Honneur ödülünü reddetmiş. Ravel'in hayatı da pek çok diğer sanatçı gibi ilginç. Annesi Basklı, 1. Dünya Savaşında ambulans şöförü olarak savaşa katılmış. Ellili yaşlarında bir nörolojik sorun başlamış, kasları erimiş, kelimeleri unutmuş. İşte tam da bu sorunları başladığı zaman bir konçerto bestelemiş. Savaşta sağ kolunu yitiren dostu Avusturyalı bir piyanist ( Paul Wittgenslein) için sol el piyano konçertosu. Dinledim çok güzel. Dinleyin, hatta bundan sonra Ravel'i bir Monet tablosunu seyrederek dinleyin.http://alkislarlayasiyorum.com/icerik/45465/maurice-ravel-sol-el-icin-piyano-koncertosu