Kendime minnetlerimle efendim.......

Hayatımın, dolayısıyla da Feray'ın üstüne titriyorum. Hatırlıyorum, yıllar önce çocuklarım uyurken bu kadar hassas olurdum. Nefeslerini dinlerdim, odalarında sinek olmasın, ışık olmasın, pis hava olmasın diye kontrol ederdim,sırt üstü dönerse, kusarsa, soluk borusu tıkanırsa gibi senaryolarım olurdu. Şimdilerde de, aynı hassaslıkta, kendimi, kendime aşırı ihtimam ederken yakalıyorum. Bu özenin, bu koruyup kollamanın nedenine gelince. Öyle bir hayat yaşadım ki, içinde benden başka herşey vardı. Yaşantım havuz problemleri gibiydi. Ben üstten havuzu dolduran musluktum, aşağıda da boşaltanlar.  Ben o sıralar alt musluklarla ilgilenmiyor, üç ayrı işte ve evde çalışarak havuzu doldurmaya çalışıyordum. Lisede matematiğim çok iyiydi. Hani havuz problemleri saçma bulunur,kızılır, çözmekte zorlanılır ya, aslında analitik düşünmeyi öğreten yönleri gözardı edilir. Ben bu problemlerin çözümünü çok iyi biliyordum da hayata uygulayamadım. Halbuki olaylara gerçekçi bakabilsem, havuzun ne yaparsam yapayım dolmayacağını anlayacaktım. Sonunda anladım. Nasıl mı? Su bitti, kupkuru havuza bakınca, birden  havuz problem çözümleri geliverdi gözümün önüne. Bu noktada öylece kalakaldım, havuz dolmuyor, çok çaba harcıyorsun, ne yapmalısın Feray dedim. Problemlerin çözümünün hayata uyarlamasını lisede öğretmediler, sonra da kimse öğretmedi. Söke söke öğrendim. Ya da düşe kalka öğrendim diyeyim. Şimdi size öğreteceğim.

Havuz dolmuyorsa, neler yapabiliriz?
1- Hiçbir işe yaramayacağını bilmemize rağmen o havuza enerjimizi, zamanımızı, paramızı, sevgimizi akıtmaya devam ederiz. Böyle yapan çok zaten.
2- Kuru havuzun başında öylece otururuz. Hasta, üzgün, verimsiz, küskün. Yani depresyonda. Böyle de yapan çok.
3- Hiç bir yararı, katkısı olmayan, aksine sürekli enerjini sömüren, varlığını tehdit eden alt musluğu kapatırsın. Havuzu tekrar doldurmaya başlarsın. Bunu tercih edenlerde var.
4- Ya da, başka bir havuz bulursun. Doldurma ve boşaltmayı öyle ayarlarsın ki, bu havuz taşmaz ve boşalmaz. Ne zaman baksan ağzına kadar, pırıl pırıl doludur. Bu şık biraz zor. Bunu yapmak için fazla düşünürseniz vazgeçersiniz. Birdenbire karar verin ve uygulamaya başlayın.

Ben bu dört çözümüde gayet iyi bilirim. On beş yıl kadar ilk şıkkı uyguladım. Üç maymunu oynarken, kolay bile gelmiş olabilir. Sonrasında ne olduysa artık, ikinci şıkka geçiş yaptım. Sessizce ve sakince on yıl kadar kuru havuzu seyredip durdum. Bu yirmi beş yıllık süreçte cesaretlenip, alt musluğu kapatmaya çalıştığım anlar oldu da, sonuç hüsran. Yani üçüncü şıkkı uyguladım diyemem. Yıllar sonra Kurtlarla Koşan Kadınları'ı okuduğum zaman nedenini anladığım, o sıralar kendimi de şaşırtan bir cesaretle dördüncü şıkkı seçtim. O gündür, bu gündür Feray'ın üstüne titriyorum. Cesaretini, çalışkanlığını takdir ediyorum. Bana ikinci bir hayat, tüm kontrolün bende olduğu yeni bir havuz verdi. Minnetlerimle efendim.......