Aklımda iki muhteşem şey daha kalmış. Bir protestan kilisesi gördüm, Rönesans ressamı Conrad Von Soest'in yaptığı kanatlı sunak inanılmazdı. Bir de orada bulunduğum ana rast gelen caz festivali. Son akşam su yorgunuyum, park yorgunuyum ama yatmadan önce caddede bir tur atayım dedim. Caddenin ortasına sahneler konmuş, etraflarında minik bar masaları ve tabureleri. Alman birası, zenci gırtlağından çıkan nağmeler....Hani beni benden aldı denir ya, tam öyleyim. Aklıma düştü birden, gece park nasıl oluyor acaba diye. Gittim, karanlık, nemli, sessiz....Yere oturdum, hatta uzandım biraz, bu yıldızlar neden bu kadar yakın görünüyor, neden bu kadar çoklar derken, yıldızlardan birisi parmağıma kondu. Bad Wildungen deyince ne suları, ne parkı, ne de caz şarkılarını, en çok ateş böceklerini hatırlıyorum. Yıllar geçti, hala heyecanlanıyorum. Eğer yolunuz buraya düşerse, tabii havuz, spa yapın da, mutlaka parka gece gidin, karanlıkta, kayınların arasında dolaşın, en iyisi uzanın. Ve ben o gece, uyumadan önce, bu an şiir olsun dedim
ATEŞ BÖCEĞİ


Karamel kokulu bir geceydi,
Aslında, leylak kokusunu severim gecenin,
Ama gece karamel kokuyordu.
Aniden, zaman durdu, dondu,
Tam parmağımın ucuna, bir ateş böceği kondu.
Ahenkle dans eden arkadaşları gibi,
Narin, çeşmi bülbül çizgili, biraz zayıftı sanki.
Bütün gece onun, karanlıklar onun, danslar onundu,
Ama o beni seçti, parmağımın ucuna kondu.
F.C