Geçenlerde sürecimi bilen bir yoldaş bana dedi ki, süt kavanozundaki kurbağayı bilir misin? İşte onun gibiydin

 
Kişi, kendinden bilir işi. Yani karşındakine yönelttiğin her cümleyi kendine söylüyorsun aslında. Kendinde olan şey ya da düşünce her neyse artık, özü kendi içinde. Ayy karışık oldu. Örneklerle gidelim.
Ben birisi hakkında onun dedikoducu olduğunu söylersem, bu laf bendeki bastırılmış dedikodu yapma isteğimin var olduğunun bir göstergesidir.
Zengin birisi hakkında, taş atıp kolu mu yorulmuş? Kim bilir ne halt etti de köşeyi döndü diyorsam, içimdeki çalışmadan, çalıp çırpıp zengin olma isteği beni dürtüyor demektir.
Dini vecibeleri, birilerinin gözüne soka soka yerine getiriyorsak ve diğerlerinin dinsizliğinden dem vuruyorsak, bu inanç işinden fena halde sıkıldık demektir.
Cinsellikle ilgili eleştiriler yapıyorsak, bu konuda doyumsuzuz demektir
Böyle yüzlerce örnek var.

Şimdi nedeni ne, bunu anlatacağım. İyilik ve kötülük zaman ve mekana göre değişir gerçi de. Mesela öldürmek, çalmak, hak yemek, iftira etmek...vs. genel kötülüklerdir. Bir de, olumlu ve olumsuz duygular vardır. kıskançlık, nefret, kin, gurur, küçümseme, şefkat, sevgi, hoşgörü.....İşte bütün bu duygularla, iyilikle ve kötülükle beraber doğuyoruz. Bunlara arketip deniyor. Ben huy tohumları diyorum. Sonra iş başa düşüyor. Hangisini beslersen, o oluyorsun. İyilikleri beslediysen âlâ. Kötülükleri beslediysen, hay allah, ne yaptın sen? Ama dönüş var, merak etme. Esas mesele arada kalanlar. Duyguları ve düşünceleri, doğru ve yanlışları karmakarışık olanlar. Bu laf onların lafı. ''Kişi kendinden bilir işi''

Mesela kıskançlık çok ilginç bir duygu. İlişkilerdeki kadın erkek arasındaki kıskançlık ayrı bir şey, sahiplenme ve özgüven eksikliğiyle ilgili, benim kastettiğim kıskançlık bu değil. Eğer, görüntünle, maddi zenginliklerinle, mesleğinle, makamınla, soy sopunla ilgili konuşuyorsan. Nedeni ne biliyor musun? Karşıdakini kıskandırma isteği, onun nedeni ne biliyor musun? Kıskandırmak için kullandığın konulardaki yetersizlik duygun ve o konularda senden daha iyi durumda olanları kıskanman.
Karışık gibi ama değil. Kendimizi bu yolla çözümleyeceğiz ve değiştireceğiz. Mümkün mü? Evet mümkün.
'Can çıkmadan huy çıkmaz' diye kim söylediyse, yanlış, can çıkmadan, huy çıkar. Daha doğrusu çıkmaz da pasifize olur, değişir.
Ben bu konuda eminim. Çünkü başardım. Çok fenaydım çok. Bu yolu öğrendim. Oturdum, davranışlarım hakkında bir liste yaptım. Kim hakkında ne söylüyorsam, ne düşünüyorsam, onların benim yaram olduğunu öğrendim. Önce olamaz dedim, sonra utandım, sonra kendime kızdım. Bu arada moralimi de bozmuyorum, çünkü kendimde olmasını istediğim tarafların arketiplerinin, yani tohumlarının içimde bir yerlerde olduğunu öğrenmişim.
Sonra ne mi oldu, düşe kalka bu güne geldim. Geçenlerde sürecimi bilen bir yoldaş bana dedi ki, süt kavanozundaki kurbağayı bilir misin, onun gibiydin işte.
Zavallı kurbağayı, süt kavanozuna atmışlar, yüzeyde kalmak için sürekli hareket etmesi gerekiyor. arada yorulup hareketten vazgeçince, yavaş yavaş batmaya başlıyor, ağzına burnuna süt kaçıyor ve sonuç boğulma. Boğulma korkusuyla tekrar çırpınmaya başlıyor. Öyle çok çırpınıyor ki, süt tereyağına dönüşüyor, yağın üstünde kalan kurbağa kavanozdan atlayıp hayata karışıyor.
Eğer kavanozdaysanız, sakın vazgeçmeyin, çırpının, aklayın kendinizi.....