İşte şunu bu kadar gram ye, bir hafta filancayı kaynat suyunu iç, spor salonlarından çıkma. Bunları yalnız yapamazsın, şu ürünleri alacaksın, bu diyetisyene, filan spor hocasına gideceksin. Hatta daha da paran varsa, bu konuda bir koç'un olacak. Para harcıyoruz, harcıyoruz, sonuç hüsran.
Son yüz yılın en büyük sorunu hakkında bir şeyler söylemeliyim, daha doğrusu çözümü hakkında, bir kaç küçük önerim var. Kilo almak, kalınlaşmak, şişmanlamak...Sanki sadece genç bayan sorunuymuş gibi, sanki sadece güzel görünmek için zayıflamak gerekiyormuş gibi, bir kamu oyu etkileme reklamı var. Ya da kalp krizi geçirmiş hastalara, eklemlerini ezip bitirmişlere hadi kilo ver deniyor. Sonra da gelsin öneriler, her yöntemi öğrenmek, onları uygulamak da parayla tabiii.... Sonuç olarak, verilebilen bir kaç kilo, hızla ve daha fazlasıyla geri alınıyor. Bir de onu yeme, bunu şu kadar gram ye listeleri....Gerçekten karabasan gibi bir süreç. Üstelik size su içseniz yararken, çevrede ne yerse yesin kilo almayanlar var.
Yemek yemek ciddi iştir
Şimdi ilk önce içeride neler oluyor? Bir bakalım. Neden yemek yiyoruz biz? Yaşamak için tabii, enerji için. Her yemekten sonra, kanda şeker yükseliyor. Midemizin arkasında, karaciğerimizin altına doğru bir organımız var, adı pankreas. Bir çok başka görevi var da, bir görevi de insulin yapmak. Kanda şeker yükselince, pankreasa haber gidiyor, o insulin yapıyor, insulin geliyor, kas hücrelerine, kalp hücrelerine, beyin hücrelerine şekeri itiyor. Böylece, kaslar güçleniyor, kalp tıkır tıkır, beyin harıl harıl çalışıyor.
Yediklerimiz nereye gidiyor
Yaradılışın bir şifresi var. Bunun dışına çıkınca, çarkın bir dişlisini kırınca sistem şaşırıyor. Biz yiyoruz, kan şekeri yükseliyor, insulin salgılanıyor, şekeri hücre içine gönderiyor, kan şekerini daha da artıran şeyler yiyoruz, tekrar insulin salgılanıyor, bu arada oturmayı sevdiğimizden, yürümediğimizden hücrelerin yeni şekere gereksinimi yok, hücreye gönderilemeyen, kanda öylece kala kalan şeker yağa çevriliyor ve özellikle de basen ve bel bölgesinde depolanıyor. Biz aldırmayıp, yemeye devam ediyoruz, kan şekeri hep yüksek olunca, hücrelerde bir bariyer oluşuyor. Sistem bozuluyor, zincir kopuyor. İnsulin yine salgılanıyor ama hücre ihtiyacı olsa da şekeri alamıyor, buna insulin direnci deniyor. Yemek yiyoruz, pankreas insulin salgılıyor, şekeri hücreye sokamıyor, yağa dönüştürüyor. Ve sonunda pankreas da yoruluyor, salgı yapmamaya başlıyor. Yani sistem çöküyor.
Biz dışarıdan ne hissediyoruz? Yemek yiyoruz, yine de yorgunuz, depresifiz, unutkanız, uyuyasımız var, hemen de acıkıyoruz, üstelik kalçamız göbeğimiz şekilsiz bir hal alıyor.
Çok üzgünüz tabii....Sektör bu üzgün insanlar üzeriden para kazanmayı hedefliyor. İşte şunu bu kadar gram ye, bir hafta filancayı kaynat suyunu iç, spor salonlarından çıkma. Bunları yalnız yapamazsın, şu ürünleri alacaksın, bu diyetisyene, filan spor hocasına gideceksin. Hatta daha da paran varsa, bu konuda bir koç'un olacak. Para harcıyoruz, harcıyoruz, sonuç hüsran.
Çözümü var, hem de kolay
.jpg)
Peki ne yapalım? Kan şekeri ve insulin le dost olmamız lazım, seslerine kulak vermemiz lazım. Demek ki neyi, ne kadar, hangi aralarla yemek lazım, yemek yemek dışında neler yapmak lazım hesaplamalıyız. Matematik gibi. Bunu diyetisyen, spor hocası, doktor, koç yapmayacak. Siz kendiniz yapacaksınız. Madde madde yazalım bakalım
1- Beyaz undan kaçınalım, mecbur olmazsak yemeyelim. Ekmek tam buğday, yulaf, çavdar...vs. olacak
2- Pirinç mecbur kalmadıkça yemeyelim, pilavımızı bulgurdan yapalım, dolmaya falan bulgur koyalım. Makarna yiyebiliriz tabi o da kepekli olsun.
3-Yağ yenmesi lazım, zeytinyağı yiyeceğiz. Ama işlenmemiş olan, sızma ya da doğal köy zeytinyağı. Önceleri kokusu biraz tuhaf geliyor ama zamanla alışılıyor.
4-Peynir, süt, yoğurt yağından arındırılmamış olacak, arada biraz tereyağı da yenebilir
5- Sebze serbest, hepsinden bolca yiyebilirsiniz
6- Meyve, porsiyona ve yenme zamanına dikkat edilerek yenebilir
7-Baharat bol, gani gani, özellikle kendi yaptığınız doğal pul biber( tek sakıncası çabuk bozuluyor, buz dolabında saklayın). Mesela tarçın ve kimyon, damak lezzetinize göre her şeye ekleyin. Bunları koymaya üşeniyoruz bazen, yemek masasının yanında el altında tutun.
8- Et yiyeceğiz. Ben vegeterian değilim, o mutfağın ayrı kuralları var, onları bilmiyorum. Bütçemize ve damağımıza uygun et yemekleri hem öğlen hem akşam olursa iyi olur. Haftada üç gün balık yenmeli. ( Ben bazen buna uyamıyorum, denk gelmiyor, mutfak batmasın diye yapmıyorum. Her çeşit balık makbul, omega 3 lazım bize, somonda çok var mesela. Ne balığını, nasıl pişirirseniz artık....
9- Yumurta konusu yıllardır tartışmalı, her ağızdan bir ses çıkıyor, ne kadar tıbbi verilere dayanıyor kesin bilmiyorum ama ben gün aşırı bir tane yiyorum. Eğer o hafta melemen, omlet ya da çılbır yapacaksam kahvaltıda yemiyorum, yine aynı hesaba geliyor.
10- Bakliyatlar serbest. Sıraya koyun artık, haftada iki kez yiyebilirsiniz. Ben hep zeytinyağlı ve etsiz pişiriyorum ve sıcak tüketiyoruz. Yanında bol salatayla
11- Su içelim. Evde, işte, yolda şişenizi yanınızda taşıyın. Kana kana için tabii de, arada yudum yudum da içmek lazım. Ben telefonun alarmını ayarladım, her yarım saate bir bip sesi çıkarıyor, az biraz su içiyorum. Susama hissi hücrelerin su gereksiniminin arttığı en üst noktadır, o kadar beklemeyin, her yarım saatte bir damlama usulü kendinizi sulayın.
12- İşlenmiş ürün yasak.... Bu kadar, kesin yasak. Çocuklarım küçükken, ben hekim olmama rağmen beslenme konusunda doğru düzgün düşünmezken, bu tip şeyleri satın alırdım, yanlış şeyler aldım, yanlış alışkanlıklar oluşturdum ama değiştirilebiliyor her şey. Bunları almayınca mutfak masrafı da azalıyor. Pazara gidin mutlaka, sebze meyve dışında bakliyatlarınızı oradan alın.
13- Tatlı ve meyve tüketimi ince ayar gerektiriyor. Meyve serbest ama miktarı ve yeme zamanı önemli. Kahvaltı ya da yemeklerden hemen sonra yemeyeceğiz. Çünkü kan şekerinin insulin tarafından hücrelere sokularak düşürülmesi sırasında özellikle de tatlı meyveler şekeri tekrar yükselterek, insulin direnci oluşturur. Yemeklerden iki saat sonra, kan şekeri tüm doğallığıyla yavaş yavaş düşerken, tam düşüp açlık oluşmadan bir meyve yiyelim. Elma, armut, şeftali gibiyse, bir tane, küçük taneliyse bir avuç, kavun karpuz gibiyse ince bir dilim. Beyaz rafine şeker, beyaz un gibi yasak. İşte en zor kısım. Ben şuruplu hamur tatlıları pişirilen bir evde büyüdüm. Damak lezzetimi değiştirmem uzun zaman aldı. Tatlının tadı önce ağızda alınıyor, son tıbbi çalışmalarda barsakta emilim yapan hücrelerinde tatlıyı tanıdıkları tespit edilmiş. Ama onlar ne yediklerini bilmiyorlar tabii. Burada devreye kendimiz giriyoruz, yeni tada alışma süreci en kısa sekiz gün. Sekiz gün alışık olduğumuz tatlılar yerine, biraz kuru meyve, ceviz, badem yemeliyiz.Ben muz-tarçın-vanilya-ceviz karışımı soğutulmuş toplar yemeyi seviyorum. Siz kendi karışımlarınızı bulun. Sekiz gün sonra, beyin bunları yediğinizde damağınıza ve barsağınıza olumlu mesaj gönderiyor, tamam diyor tatlıya gerek yok, şahıs tatlıyı yedi, işlem tamam. Onu kandırdığımızı anlamıyor.
14- Alkol almayalım da, hani mehtap var, ızgaralar mangalda, dostlar sofrada, bir kadehten bir şey olmaz. Et olsun, bol salata olsun, su tüketin. Benim vazgeçemediklerimden. kurallara uyarsanız zararsız.
Bakın her şey yedik içtik, şekerimiz, insulinimiz ayarlı, aç değiliz, enerjiğiz, yorgunluk hissetmiyoruz, depresif değiliz, belimiz kalınlaşmıyor, göbek çıkmıyor, kalp krizi ve diabet riskimiz çok düşük. Bir de daha önceki yazılarımdan birisinde bahsetmiştim, Yürüyoruz, kırk dakika, yirmi gidiş, yirmi dönüş.....İşte hepsi bu. Daha ciddi değil, birisinin, bir ilacın, bir aletin yardımına ihtiyacınız yok.
