Aç değiliz, tok da değiliz, bir bardak suyu yavaş yavaş içiyoruz. Şimdi giyinme vakti. Rahat, ter çeken, pamuklu kıyafetler giyiyoruz. Ayakkabımızın tabanı mutlaka ayak çukurumuzu destekliyor. Evet hazırız artık.Zaman, gün doğumundan bir tık sonra veya gün batımından bir tık önce. Yolun düz olması lazım, merdiven ve yokuş yok, hani mümkünse sahil, deniz kıyısı.

 
Hadi başlıyoruz
Öncesinde birkaç gerinme hareketi yapıyoruz, ısındığımızı hissediyoruz. Hız hesabı yapacağız şimdi, bilim diyor ki, kalbin maximal hızının %60 na kadar çık. Şimdi ben kendim için hesaplıyorum, aynı yolla siz de sizin uymanız gereken hızı bulun. Ben 57 yaşındayım. 220-57=163, bunun % 60 ı 98 çıktı. Demek ki ben yürürken kalp atım hızım 98 in altına inmemeli, bunu nabzımızı sayarak bulacağız. Tüm yürüyüş boyunca bu hızın hemen üstünde mesela 100 gibi kalacak bir hız tutturmalıyım. Hadi kalbim hızlı atsın diye nefes nefese kalmakta doğru değil. Yürürken konuşabilmeliyiz, şarkı söyleyebilmeliyiz. 

Ne kadar yürüsem?
Süre günde 40 dakika, 20 dakika gidiş, arada dinlen , su iç, 20 dakika dönüş. Ve haftada en az üç, en çok beş gün böyle yürünecek.
Ben sahilde yürüyorum, hiç nabzımı saymıyorum, tahminen bir hız tutturuyorum, eski Türk filmlerinin şarkılarından birisini dilime doluyorum. 20 dakika sonra, kargalarla, martıları en rahat seyredebileceğim bir banka oturup dinleniyorum, benim buraların kuşları bunlar, sizin oralarda kimler varsa artık onları seyredin. Eğer varsa dinlenirken, ayakkabıları, çorapları çıkarıp çimlere basın. Amann ha kenelere dikkat......