Ben bu leylek şenliğine giderim, şanslıysam takırdamalarını duyarım

Çocukluğumda, sanırım onlu yaşların hemen başındayım., her yaz tatiline anneanneme giderdim. Yanımda annem ve ablalarım da olurdu. Küçük bir Ege kasabasında otururlardı. Anneannem ve dedem, bizleri her gidişimizde, sanki ilk kez görüyorlarmış gibi sevinç çığlıkları atarak karşılarlardı. Evin kapısı gizemli bir boşluğa açılırdı, yerler buz gibi taştı, anneannem o kadar titiz ve temizdi ki, taşlar silinmekten parlamış ve kadife gibi olmuştu. Tahta merdivenlerden üst kata çıkılırdı, yaz kış serin genişçe bir koridor ve ucunda yine tahtadan çakılmış, o yörede maket denilen kanepeler, üstlerinde yumuşacık halılar, işlemeli uzun yaslanma yastıkları vardı ve maketin yanında bir pencere. Pencere yola bakardı, yolda yerler arnavut kaldırımıydı, aslında ev iki katlıydı ama camdan aşağı bakınca çok yükseklerdeymişim gibi gelirdi.Yolun karşısında yine iki katlı bir ev vardı. O evde çok çocuklu bir aile otururdu, babalarına Haceli amca derdik, sanırım doğrusu Hacı Ali olmalı. Hacı mıydı bilmiyorum, Evinin tam önündeki bir taşa oturur, gelip geçen çocuğa bastonuyla vurmaya çalışırdı, bir baston mesafesi uzaktan geçtiniz mi mesele yok, vurmak için kalkmazdı, sanki taşa yapışmış gibi. Ben hiç isabet almadan etrafında dolanırdım, neyi merak ediyordum hatırlamıyorum, sevgisizliği, öfkesi ilginç geliyordu herhalde. İşte konumuz, bu karşı komşu evin çatısı, o çatıda bir leylek yuvası vardı. Her zaman iki tane leylek olur, ben orada tatildeyken yumurtalarından yavruları çıkardı. İşte ben o camın içindeki boşluğa oturur ve uzun uzun onları seyrederdim. Leylek giderek bir kuş olmaktan çıktı ve o andaki ruh halimin sembolü oldu. Sorumluluktan uzak, sevgi dolu, bolluk içinde, oyuncu, neşeli, bol kahkahalı bir ruh haliydi bu. Ben bu hayvanları hep sevdim, onları ne zaman yuvalarında ya da uçarken görsem, hafifledim, gülümsedim, gerindim, şöyle bir iyi hissediş yaladı her yerimi. Hatta göç sonrası, boş yuvalarını görünce sanki bir sevdiğimden ayrılmış gibi, iki damla gözyaşı akıtmışlığım bile var.
Canımın içi leylek