Geçenlerde, sosyal medyada arkadaşlarımın yazdıklarına göz gezdirirken, bir yazıda gözüme takıldı. Diyor ki, günlük yaşayanlar, tek düze işler yapanlar, monoton takılanlar, siz bir hiçsiniz. Hatta daha ileri gidiyor, sizinle iletişimi kesiyorum, kahramanlık adına bir şeyler yapmazsanız, sizin hakkınızda yazmayacağım diyor. Canım derse desin, o onun fikri deyip geçebilirdim de geçemedim. Şu kahramanlık işine taktım. Ne yaparsam edersem kahraman olurum, ya da olursunuz? Günlerden bir gün, kazasız belasız, işe veya okula ya da alışverişe gidip sağ salim evinize döndünüz kahraman mısınız mesela? Belki oturduğunuz sokakta, her üç apartmanda bir, sokak hayvanlarına su koydunuz. kahraman sayılır mısınız? Asgari ücretle, bırakın çocuk okutmayı, her akşam sofraya sıcak yemek koyuyorsunuz, işte kahramanlık bu diyebilir miyiz? Ev bütçesine katkı olsun diye, bir kaç mahalle ötede merdiven silen ama utanmasınlar diye bunu çocuklarından gizleyen bir kadın tanıyorum, o kahraman mıdır, yoksa iletişime değer birisi değil mi? Köşedeki manav var, arada konuşurum, sabaha karşı dörtte hale gidip sebze-meyve alıyormuş, gece on bire kadar açık, manavlar marketler gibi değildir, malları tazeliğini kaybetmesin diye hep soğuktur, neredeyse yirmi saat ayakta ve soğukta kalan bu manav yeteri kadar kahraman mıdır mesela? Çocuğunun doğduğunu telefondan öğrenen, daha ona dokunamadan, bir mayına basıp ölen er kahraman mıdır? Aynı erin, aynı olayı başka açıdan gören ve dağa çıkmış, başka bir mayına basarak ölmüş kardeşine ne dersiniz? Peki, hangisi kahraman bunların? Bunu en iyisi onların annellerine sormalı. Yine tanıdıklarımla devam edeyim, bir terzi tanırım, fermuar, etek kısaltma gibi basit işler yapıp geçimini sağlardı, sağ eline felç geldi, sonra hastam oldu ve sol eliyle dikiş dikmeyi öğrendi, hem de elli yaşından sonra, ekmek parası dedi, dilenemem, bir şeyler yapmam lazım, ona kahraman terzi diyelim mi? Madencilere ne desek, yukarıda iş mi yok, hergün tekdüze aşağıya iniyorsunuz, kahraman değilsiniz. Öldürücü mikroplarla içiçe çalışan mikrobiyologlar ve intaniyeciler, hergün aynı iş, aynı mikrop, dikkatli olun, bunun kahramanlık neresinde. Köy öğretmenleri, çöpçüler, pilotlar, balıkçılar....ben mesela, günde onlarca hasta görüyorum, yine de iletişim kesilecekler grubundayım sanırım.
Size göre nasıl bilmiyorum. Bana göre hiç tanımadığın bir çocuğun başını okşamak bile bir kahramanlıktır. Hayatlara dokunmak, en çok güç isteyen kahramanlıktır hem de.